Tour des Trappistes

George Nelis, het zegt u waarschijnlijk niets. Tot een paar weken geleden mij trouwens ook niet. Tot ik in mijn mailbox een berichtje vond met zijn verhaal … en het mooiste aan zijn verhaal is dat George het wil delen met Trappistbier Beleven … want dat is net wat George ten volle uit doet ! De volgende maanden krijgen we een kijkje in zijn dagboek … nieuwsgierig geworden ?  Hier is deel één !

Danny Van Tricht

Tour des Trappistes (Inleiding)

Begin jaren ’80 was het. Ik ontmoette m’n toen nog vriendin en nu m’n vrouw Corine. De provincie Brabant had echter nog meer ontdekkingen voor me in petto. Met haar en m’n aanstaande zwager Bas togen we naar Valkenswaard, waar we, gezeten op een van de vele terrassen die de Markt aldaar overzien, wat te drinken namen. En wat bleek ? Er was meer tussen hemel en aarde dan pils en niet alle bier was blond ! Er was stoer donker bier. Met meer smaak, meer geur en meer pit ! Bier dat je met nèt even meer respect mocht drinken. Joepie !

Westmalle Tripel

Enkele weken later waande ik me aan de poort van het Nirwana toen ik, dit keer met m’n schoonma en –pa op een feest, m’n eerste Westmalle proefde, de tripel. Was dit van menselijke hand ? Ergens te koop wellicht ?

Mijn liefde voor Belgisch bier was gewekt. Mijn gevoel hierbij was alsof ik een stukje onontdekte ik had gevonden, welke ik warm omarmde, als een verloren zoon. Een verwarrende periode ook. Want waarom was deze schat zo lang verborgen gebleven ? Was ik ziende blind geweest ? Kon ik de “schade” nog inhalen ?

Wonend in het knusse Maaskantje, onder de rook van het gemoedelijke ’s Hertogenbosch, toog ik vervolgens enkele malen per jaar naar het zuiden, naar de abdij van Achel, alwaar het winkeltje een ware schatkamer bleek. Niet alleen vanwege het bierparadijs waarin ik me waande, slalommend tussen de kratten, en links en rechts genietend kijkend, als in een museum. Maar ook vanwege de intrigerende rust die van de broeder achter de kassa uitging. Wat waren dat voor mensen ? Ja, monniken, maar wat doen die de hele dag en waarom hebben zij voor hun roeping gekozen ?

De Achelse Kluis

Een ook elke keer terugkomende vraag was meer aards : welke bieren zou ik deze keer meenemen ? Neem ik bieren die ik ken en lekker vind of ga ik voor het onbekende ? Gouden Carolus, hoe zou die smaken ? Hé, Chimay heeft ook een tripel ! Ook maar weer gewoon een krat Westmalle tripel ? Of ? Hé ?! Wat is dat ? Saison ? Met m’n karretje volgeladen verscheen ik dan bij de kassa, blij als een kind. Wat er op de kassabon kwam te staan, zag ik al niet meer. Evenmin de vonkenregen achter me, vanwege een over de weg schurende uitlaat.

Met schoonvader Jan en zwager Jos werd een wandeling georganiseerd, meerdaags, in de buurt van Rochefort. Uren soppen door de woeste loofbossen, vanaf Houyet. Door en door nat, versteend tot op het bot bijkomen in een café in Han-sur-Lesse, met een hartverwarmende Rochefort 8. Mooie verhalen, als mannen onder elkaar. Dankbare momenten. De een-na-laatste bus die ons naar Rochefort kon brengen, ging zonder ons, op een been kan je slechts hinkelen tenslotte !

De bron die water levert voor Rochefort Trappist

De volgende ochtend door de vrieskou wandelend naar Chevetogne, om aldaar een Grieks-orthodoxe mis bij te wonen. Als lunch truites aux amandes. Geestelijke en aardse voeding gingen hand in hand en vormden een perfecte match. Vele wandelingen volgden, altijd ergens in de Ardennen, altijd inmiddels gevieren : Jan, m’n schoonvader, en Jos en Bas, m’n zwagers. Een perfect quartet. En immer putten we de wandelingen uit het ruime Grandes Randonnées-aanbod, zoals van Beffe naar Houffalize via de GR 57, van Diekirch naar Ouren, via de GR 5-E2 en van Bra naar Remouchamps, via de GR 578. Mooie wandelingen, kostbare herinneringen en nog immer dankbaar dat ik zo’n schoonvader en zulke zwagers heb mogen ontmoeten.

Eind 2006 is vervolgens als door een goddelijke ingeving het idee geboren om al m’n voorliefdes voor België te combineren : wandelen, lekker eten, een mooi glas bier en de inspirerende Trappistenkloosters. Ik zou de nog brouwende abdijen in Westmalle, Berkel-Enschot, Achel, Rochefort, Orval, Chimay en Westvleteren aan elkaar gaan lopen. Een tocht waarbij ik de diverse Grote Routepaden en Grande Randonnées als leidraad zou gebruiken, bij voorkeur overnachtend bij mensen thuis, chambres d’hôtes danwel gastenkamers. Een tocht van vele honderden kilometers, uit te smeren over meerdere jaren. Mijn Tour des Trappistes. (wordt vervolgd)

George Nelis en zijn medestappers

Tekst en foto : George Nelis

Foto’s : Danny Van Tricht

Advertentie