Tour des Trappistes Westvleteren-Mont des Cats deel 2

George Nelis heeft de nobele gedachte opgevat om zijn Tour des Trappistes te voet af te leggen. In regelmatige bijdragen vertelt hij zijn pelgrimstocht.

Tour des Trappistes  : van Westvleteren naar Mont des Cats deel 2

Het is even na drieën als m’n wekker indringend gaat. De abdij is nog in duisternis gehuld en het enige dat ik hoor is het geruis in mijn oren. Als ik door de koude gang tussen de gastenverblijven en de kerk loop, lijk ik de enige die naar de nachtwake van half vier gaat. De kilte wekt me verder.
Na de met psalmen gevulde dienst volgt een half uur stilte, die ik als prettig ervaar, omdat het mijn stilte is. Ook de enkele uren slaap tot de lauden, de daarop volgende dienst, zijn weldadig.
Na deze dienst en het ontbijt verlaten we de abdij om het St. Sixtuspad te wandelen. Deze rondgang om de abdij is een prima training voor onze tocht van morgen. Bij de stille Lourdesgrot in het bos achter de abdij branden devoot meerdere kaarsjes. Hierna bepalen uitgestrekte landerijen, maisstoppelvelden, weilanden en zompige bospaden het beeld, afgewisseld door een enkele boerderij en een indringende WO I begraafplaats, waar jongens van begin twintig respectvol begraven liggen. Eindeloze rijen smetteloos witte kruizen zijn de stille getuigen.
Na het vegetarische middagmaal, ook in stilte, gaan we naar onze kamers, waar Frank leest en van zijn muziek geniet en ik onze belevenissen op papier tracht te zetten.
Nog een wandeling, nu binnen de muren van de abdij voert ons langs de hermetisch afgesloten brouwerij, de open loodsen met hoog opgetaste houten bakken Westvleteren bier, sommigen met de mysterieuze afkorting UPF, en de nieuwe bottelarij. Het bos er achter leidt een eenzaam bestaan.
Als we al vast bij broeder Christiaan voor ons verblijf gaan betalen, om morgenochtend vroeg te kunnen vertrekken, blijkt dat ik hem al eens in de abdij Koningshoeven ontmoet heb en, dat we gisteren als gast Westvleteren bier hadden kunnen kopen. Dat het huidige Trappistenbestaan eindig is, ziet hij als een ingecalculeerd en onafwendbaar feit.
De completen betekent voor mij de inmiddels vierde dienst van vandaag, en dan ben ik pas net over de helft. Monnik zijn is een stevige roeping.
In het oude poortgebouw praten we hier verder over met een kapelaan. Een indringend en open gesprek, begeleid door enkele indringend lekkere blauwen. Als we door de binnentuin terug naar het hoofdgebouw lopen, zien we een zwarte en onbewolkte hemel boven ons, een blijde belofte voor onze tocht morgen.

©2015 TrappistBier Beleven

Advertentie