Ter voorbereiding op deze feesten gaat de “oud”-leiding van de Chiro ook elk jaar op retraite naar een Trappistenklooster. Lees het verslag van de teambuilding 2013 hieronder.
Het oud-leidings weekend van Chiro-Niel is weer achter de rug. Zoals de traditie het wil slaan wij onze tenten het liefst op zo dicht mogelijk tegen een Trappistenabdij. Dit is uiteraard niet zo verwonderlijk, gezien de meesten ook in de organisatie zitten van de onvolprezen Trappistenfeesten, ten voordele van onze Chiro groep. Vorig jaar was ons bivak op loopafstand van de Achelse Kluis. Ondertussen is deze abdij een annex van Westmalle geworden. We hebben daar op het terras de Trappistenbieren van de tap kunnen degusteren, die bewust zwakker in alcoholpercentage zijn, gezien de vele dagjestoeristen, maar die zeker een uitstap naar dit oord waard zijn.
Dit jaar ging onze pelerinage over de grens naar Moergestel (NL.). Bij de aankomst, na een lange autorit, lang, niet zozeer vanwege de afstand, maar vooral vanwege de files, besloten mijn chauffeur van dienst, en ikzelf om even te stoppen aan een uitnodigend terrasje. Geen slechte keuze bleek, gezien de reeds eerder vertrokken partners in crime, eveneens niet aan de verlokkingen van dit plaatselijk horeca etablissement hadden kunnen weerstaan. Onze voorhoede had zich reeds tegoedgedaan aan een streekbier. Wij konden dus niet achterblijven en bestelden gezwind ook een Croy Grand Cru tripel (9%, 75cl.) Uiteraard één fles voor twee. Dit bier wordt blijkbaar in een gelijknamige brouwerij gebrouwen, best te drinken, maar het epitheton “Tripel” was ons inziens iets té ……. Een verschijnsel dat men veel tegenkomt, en waarschijnlijk gebaseerd is op het succes van de moeder aller Tripels, namelijk deze van Westmalle. Gezien de dorst nog niet helemaal gelest was, en ook vanwege het steeds aangroeiende aantal vrienden, die ook de lokroep niet konden weerstaan, viel onze keuze op een seizoensbier, even navragen aan de ober wat er juist achter de roepnaam “seizoensbier” schuilgaat. Volgens de brave jongeman ging het hier om een “ Weizenbier”. Nederlanders hebben het nooit een probleem gevonden om buitenlandse woorden, weliswaar meestal Engelse, in de taal van Vondel te introduceren. Het was een warme dag, dus kozen we voor het grote volume ( 50cl.). Het meestal overigens uitstekende Duitse Weizenbier indachtig. Dit biertje, gebrouwen volgens het Duitse Reinheitsgebot van 1516, had het aroma, en zelfs de smaak van nat stro. Toen een charmante dienster ons per vergissing een tweede consummatie voorschotelde, hebben we deze beker dan ook aan ons voorbij laten gaan.
Zo werd het stilaan tijd om de kampplaats op te zoeken en onze tenten op te stellen. De traditionele bbq. werd begeleid door La Trappe Blond, Isidoor of Quadrupel, die ook gesmaakt werd rond het avondlijke kampvuur. ’s Anderendaags na het al even traditionele spek met eieren, was het tijd voor de eerste uitstap. En om te bewijzen dat op zo’n weekend niet alles om drank draait, bezochten we de kerktoren van Hilvarenbeek, nochtans is in dit pittoreske stadje een brouwerijmuseum gevestigd, namelijk brouwerij “De Roos” Quod erat demonstreandum zouden we zeggen. De imposante toren, bleek een zustertoren, zij het wel wat kleiner, dan die van Hoogstraten te zijn. Na vele trappen op en af, wat mij gelukkig stemde dat ik trompet studeer en geen beiaard, en een fantastisch panorama over de streek, stond er zowaar een broodjeslunch klaar op de eerste verdieping van het batiment. Enkel het beloofde glaasje champagne ontbrak ! Dus dan maar de plaatselijke horeca opgezocht om de dorst te lessen met La Trappe van de tap. Na de middag stond uiteraard een bezoek aan de “Brouwerij van Koningshoeven” op het programma. De organisatoren hadden voor een verrassing gezorgd door ons te laten vervoeren met een heuse huifkar, weliswaar getrokken door mechanische paardenkracht , maar uiteraard goed bedacht, omdat er zich zodoende niemand moest opofferen om BOB te zijn. Ik heb verschillende jaren geleden De abdij O.L.V. van Koningshoeven reeds bezocht met rondleiding door de toenmalige brouwerij “De Schaapskooi”, maar er is ondertussen wel ’t één en ’t ander veranderd. We kwamen binnen door de voormalige vrouwentuin. Achter deze benaming moet niets speciaals gezocht worden, het was destijds de enige plaats waar de vrouwelijke bezoeksters van de abdij mochten vertoeven. Langs het winkeltje met abdijproducten, zulke winkels treft men tegenwoordig veel aan in abdijen, vooral in Frankrijk, leidde de weg naar een mooi horecagebouw, geïnspireerd op de Schaapskooi, één van de hoeves die in…. Werden aangekocht om er later de abdij te bouwen, zo bleek. We konden ons toch niet van de indruk ontdoen dat alles er nogal commercieel overkwam, vooral binnen de muren van een Trappistenabdij. In dit gebouw werden we opgewacht in een zaaltje, waar we al snel een proefglaasje Witte Trappist aangeboden kregen, daarbij ook een hapje, een slaatje van bierham, ei en witloof. De volgende amuse gueule, was er eentje van gerookte vis met garnaaltjes , voortreffelijk begeleid door een blonde La Trappe. Nadien een kort filmpje over de voorwaarden waaraan een bier moet voldoen om het label “Authentic Trappist Product” te mogen voeren en dus Trappistenbier genoemd mag worden.
Gebrouwen binnen de muren van een abdij, onder toezicht van de monniken, en de opbrengst komt ten goede aan de communiteit en aan caritatieve doelen. Dit label certificeert niet alleen de monastieke herkomst van het product, maar garandeert tevens dat de verkochte producten beantwoorden aan de kwaliteit en aan een traditie, die haar oorsprong vindt in het leven van een bestaande trappistengemeenschap.
Dan was het tijd om op stap te gaan met de gids van dienst. Even een korte summiere uitleg over de geschiedenis van de abdij, en dan langs de oude brouwerij, waar we een al even korte en summiere uitleg kregen over het brouwproces. Verder langs de nieuwe brouwketels terug naar buiten voor een rondgang langs de oude werkplaatsen, waar we even konden binnenkijken in de oude bakkerij. Tevens stond de oldtimer brandweerwagen opnieuw in zijn garage, na een verblijf in één of ander museum. Een anekdote, er was ooit een tijd toen broeder Pascalle de abdijsite onveilig maakte met deze oude Daf, gezien hij niet over een rijbewijs beschikte. En dan terug binnen naar de bottelarij, deze werd gefinancierd door Bavaria. Er stonden ook enkele paletten Dominus. Volgens de gids word dit bier ergens in België gebrouwen en hier gebotteld. Een niet werkende bottellijn heeft als voordeel dat ze geen lawaai maakt, maar er valt eigenlijk niets te zien, of te beleven. De gids legde nog even kort uit hoe en hoe snel deze lijn werkte en vroeg of er nog vragen waren. Die hadden we natuurlijk. Waarom is La Trappe zijn “ATP” logo kwijtgespeeld tussen 2000 en 2005 ? Het antwoord daarop was wel erg kort door de bocht. Volgens de gids was de samenwerking tussen Koningshoeven en de Belgische abdijen niet optimaal, en konden de Belgen zo van de vervelende Nederlanders verlost worden . Ja, ja. Later bleek de meningsverschillen bijgelegd en kregen ze het logo terug. Een uitleg, erg kort door de bocht vinden we. Volgende vraag; Tijdens de periode dat Koningshoeven het logo kwijt was heeft Bavaria de Witte Trappiste ontwikkeld, neen in geen geval volgens onze gids, anders mocht het geen Trappistenbier genoemd worden. ‘k Heb ooit eens gehoord van een prof communicatie, dat een woordvoerder nooit mag liegen, maar dat hij niet verplicht is de waarheid te vertellen, volgens mij heeft onze gids nog college gevolgd bij voornoemde prof. Maar goed, tijd om terug naar het verbruikslokaal te gaan voor het voltooien van de proeverij. Eerst een toastje met abdijkaas vergezeld van de La Trappe Dubbel. Nadien een stuk meloen omwikkeld met ham, voor bij de Isido’r. zeker geen slechte combinatie, isido’r is dan ook een van onze favorieten. Ondertussen waren we met enkelen afgezakt naar de abdijwinkel, gezien sluitingstijd naderde, om alvast enkele flessen van het nieuwe Jubilarisbier aan te schaffen, daar er maar een beperkt aantal van gebrouwen is, en we zeker dit bier ook op onze feesten willen aanbieden. Wat die beperktheid betreft wachten we wel even af, Isido’r werd destijds ook als tijdelijk brouwsel aangekondigd.
Toen we terug aan het proflokaal arriveerden, stond ons al een zoete versnapering te wachten bij het laatste proefglaasje, dat met de Quadrupel, onze andere favoriet, gevuld was. Zoet en vooral donker bier gaan soms perfect samen, en dit was hier zeker het geval. Maar we hadden ook graag het Jubileumbier geproefd, dus bestelden we bij de vriendelijke dienster voor ons allen een jubilaris van ’t vat. Deze viel eigenlijk wat tegen, de gids had vermeld dat de jubilee geïnspireerd was op de blond en de Isido’r, maar naar onze smaak was hij veel te zoet, en vooral veel te weinig body, dit laatste, is iets waar, naar onze bescheiden mening, veel La Trappe bieren mee te kampen hebben. Boze gedachten welden op, aangaande dit brouwsel, het zal toch geen mengeling zijn van blond en idido’r zoals destijds het Rubensbier een mengeling was van Blonde en Donkere Leffe ? In ieder geval, zal het Jubilarisbier te degusteren zijn op onze komende Trappistenfeesten. Dan maar terug met de huifkar naar de kampplaats, alwaar de koks zorgden voor het bakken van de overigens overheerlijke pensen, terwijl de anderen zich onderhielden met het kubsspel, of terug het kalleke schiet ontdekten. Bij de pensen en aan het kampvuur smaakte de isido’r en de quadrupel in ieder geval.
Na het ontbijt en het opbreken van het kamp werd er koers gezet naar hoogeloon om aldaar in de kaasboerderij “De Ruurhoeve” een workshop kaasmaken bij te wonen. Een charmante jongedame verwelkomde ons, en we kregen vooraf koffie en stroopwafels aangeboden. Dan de werkkledij aangemeten en we konden aan de slag. Eerst even testen of de melk voldoende gestremd was, en dan met de wrongelsnijder 5 min. roeren; alles even laten rusten, de wei afscheppen, warm water toevoegen tot we een temperatuur van + 36° bekomen hadden en dan opnieuw met de wrongelsnijder hanteren, 10min. ditmaal. Alles weer wat laten rusten, ondertussen konden we de rijpingskamer van de kaasmakerij bezoeken. Ze vervaardigen daar ook de abdijkazen, met bier van La Trappe. In tegenstelling tot de Trappistenkazen van o.a. Chimay en Orval, waar sommige kazen gewassen worden met een pekeloplossing waaraan bier is toegevoegd, wordt hier het bier rechtstreeks bij de wrongel gedaan. De kazen worden dan ook gecoat, wat een niet eetbare korst oplevert, daar waar de voornoemde wel een eetbare bacteriologische levende korst hebben. Terug naar de werktafel, na nogmaals grondig reinigen van de handen. De vormpjes moesten gevuld met de wrongel, kaasdoekje erover, volgertje erop en ze konden onder de antieke pers. Nu hadden we een wat langere wachttijd, maar die konden we benutten met een bezoek aan de boerderij, met volautomatische melkstand, of een bezoekje aan de winkel waar de ambachtelijke kazen verkocht werden. Ook was er de mogelijkheid iets te verbruiken, en gezien de kaasjes nog even onder pers moesten verblijven, maakten we van de nood een deugd, en bestelden een Beerze, van de herbergbrouwerij “De Gouden Leeuw” uit het nabijgelegen Vessem. Volgens het etiket een bier met karakter, en het mag gezegd, dit was echt een lekker, vooral hoppig blond bier, deed een beetje denken aan Omer. Ondertussen waren de kaasjes voldoende uitgeperst, en kreeg eenieder zijn eigen exemplaar, iedereen had een speciale sticker met exclusief nummer op het kaasje moeten aanbrengen, in een bakje met pekel mee naar huis. Ook werd er uitgelegd hoe we de kaasjes de komende weken moesten behandelen, en coaten, met de eveneens meegeleverde coating. Restte enkel nog afscheid te nemen van Erika, en haar te bedanken voor de professionele uitleg, om daarna de terugweg naar België aan te vatten. Niet rechtstreeks huiswaarts natuurlijk, want er wachtte ons nog een lunch in “De Klothoeve”te Postel. Hot stoofvlees, of de kippenragout smaakte er lekker begeleid, hoe kan het anders, door een blonde Postel van ’t vat. En dan was het stilaan tijd om afscheid te nemen, en de vertouwde stede op te zoeken, niet echter zonder de organisatoren te bedanken die er telkens in slagen om het oud-leidingsweekend tot iets onvergetelijks te maken. De plannen voor komend jaar zijn reeds uitgetekend, waarschijnlijk wordt het Malle, twee vliegen in één slag. Westmalle uiteraard en het niet zover afgelegen Zundert, en waarschijnlijk mogen de Trappistinnen van Brecht een bezoekje verwachten. Maar eerst enkele weken wachten en eens samenkomen om onze kaasjes te proeven.
TEKST : Frans Brits (organistor Trappistenfeesten Niel)
©2013 TrappistBier Beleven
TrappistBier Beleven 