George Nelis heeft de nobele gedachte opgevat om zijn Tour des Trappistes te voet af te leggen. In regelmatige bijdragen vertelt hij zijn pelgrimstocht.
Tour des Trappistes : van Westvleteren naar Mont des Cats deel 1
“En de rest moeten jullie maar een beetje spieken”. Broeder Godfried staat in de deuropening van de abdijkerk en kijkt schuin omhoog naar ons. Zijn ogen staan guitig, zijn woorden zijn welgekozen, relativeren het verschil tussen “binnen” en “buiten” en klinken na, ook door het vleugje humor.
We lopen terug naar de oudbouw, waar we onze kamers krijgen toegewezen. Een speling van het lot bepaalt dat Frank een tweekamer appartement mag betrekken, terwijl ik ook tevreden ben met mijn bescheiden vertrek. Teveel is minder dan genoeg.
We verblijven in de abdij van Westvleteren, daar waar eerdere pogingen van mijn kant om hier enkele dagen te zijn niet lukten vanwege een langdurige verbouwing. We zullen hier twee dagen zijn, om vervolgens de korte wandeling naar Mont des Cats te maken. Deze net over de grens in Frankrijk gelegen abdij betekent een fraaie uitbreiding van mijn Tour des Trappistes, hoewel het trappistenbier dat daar (hopelijk) geschonken en verkocht wordt, niet hun trappistenbier is, daar dit vooralsnog bij Chimay gebrouwen wordt. Daarom ook wordt het flessenlabel van Mont des Cats niet gesierd door het felbegeerde logo van “Authentic Trappist Product”.
Westvleteren dus, begin 19de eeuw als priorij gesticht naar aanleiding van een conflict met nota bene de abdij van Mont des Cats, is de komende dagen ons thuis. En zo voelt het ook als we weer naar de abdijkerk lopen, voor de vespers. De stilte loutert. Na de dienst volgt het avondmaal, zonder gesprekken en met de frisse Westvleteren blond, en na de completen, de laatste dienst van de dag, treffen we de andere bezoekers in de gastenzaal in het oude poortgebouw. Hier praten we met enkele Gentse scholieren. Zij moesten een activiteit met een sociaal aspect uitvoeren, en hadden tevens de keuze uit gehandicaptenzorg of het gevangeniswezen.
Zoals in de meeste trappisten abdijen, ook hier een trappist van het huis, en wel de blauwgedopte acht, een stevig donker bier, ideaal voor een winterse dag als deze. De hype rondom de bieren van deze abdij moge dan overdreven overkomen, de kwaliteit is hoog. Ook van de tweede.
Lekker en wat een mooie omgeving